پلیمریزاسیون اتیلن توسط کاتالیست های late transition metal براساس فلز آهن

کاتالیست 2و6- دی استیل بیس(2و4و6- تری متیل فنیل ایمینو) پیریدین- آهن(ii) دی کلرید تحت شرایط کنترل شده تهیه گردید و برای پلیمریزاسیون اتیلن مورد استفاده قرار گرفت. متیل آلومینوکسان (mao) و تری ایزوبوتیل آلومینیوم (tiba) به ترتیب به عنوان کمک کاتالیست و رباینده آلودگی مورد استفاده قرار گرفت. بیشترین فعالیت کاتالیست در دمای oc 40 به دست آمد اما با افزایش دما، فعالیت کاتالیست کاهش یافت. فعالیت کاتالیست با افزایش فشار مونومری و همچنین با افزایش نسبت مولی کمک کاتالیست به کاتالیست ([al]:[fe])، افزایش یافت. هر چند که پدیده فولینگ رآکتور با افزایش فشار مونومری و میزان mao به کار رفته برای پلیمریزاسیون هموژن، به طرز چشمگیری افزایش یافت. وزن مولکولی متوسط پلیمر به دست آمده در دماهای مختلف، محاسبه شد. با افزایش دما وزن مولکولی متوسط کاهش یافت. وزن مولکولی متوسط در دمای ℃ 23 و فشار مونومری 2 بار، 105×3/5 به دست آمد اما در دمای ℃60 به مقدار 105×0/96 کاهش یافت. همچنین درصد بلورینگی با افزایش فشار مونومری کاهش یافت. درصد بلورینگی در فشار مونومری 4 بار، 58/86 % به دست آمد ولی در فشار مونومری 6 بار به 45/69 % کاهش یافت.